Kanada wstrzymała import meksykańskiej żywności organicznej, ponieważ normy obowiązujące w Meksyku różnią się od tych obwiązujących w Kanadzie
Kanadyjska Agencja Inspekcji Żywności wstrzymała pozwolenie na import produktów drobiarskich z Meksyku oznaczonych certyfikatem „Żywność organiczna”, który ma gwarantować, że surowce drobiarskie użyte do wyrobu tych produktów zostały pozyskane z ferm prowadzących chów drobiu wg zasad obowiązujących dla chowu organicznego. Jak wykazały bowiem badania przeprowadzone przez kanadyjską Inspekcję na meksykańskich fermach, zasady chowu organicznego przyjęte w Meksyku różnią się od tych, jakie obowiązują w Kanadzie.
We wnioskach z przeprowadzonej kontroli obie strony przyjęły postanowienie, że import meksykańskiej „Żywności organicznej” zostanie wznowiony z chwilą wdrożenia zasad chowu organicznego na fermach meksykańskich zgodnych z tymi, jakie obowiązują w Kanadzie.
Warto podkreślić, że decyzja kanadyjskich władz o zawieszeniu importu meksykańskiej „Żywności organicznej” z udziałem surowców drobiowych pochodzenia organicznego została podjęta zaledwie po pięciu miesiącach od podpisania umowy handlowej między Kanadą i Meksykiem o wzajemnym eksporcie produktów rolnych pochodzenia roślinnego i zwierzęcego jako produktów organicznych. Może to świadczyć o zbyt pośpiesznym procesie przygotowania i podpisania umowy.
Powyższy przypadek może być podstawą do szerszej dyskusji nad eksportem produktów rolnych z krajów, w których obowiązujące prawo różni się w zasadniczy sposób od prawa obowiązującego w kraju importera. Nie uwzględnienie tych różnic może bowiem nie tylko wprowadzać w błąd konsumentów, ale także uniemożliwiać konkurowanie na rynku produktom wytwarzanym w kraju importera z produktami pochodzącymi z kraju eksportera. Przestrzeganie bardziej restrykcyjnych norm zmusza również producentów w kraju importera do ponoszenia wyższych kosztów produkcji, co w zasadniczym stopniu pogarsza warunki konkurencji.
Niestety, takie wątpliwości pojawiają się wśród producentów rolnych w krajach UE, którzy zobowiązani są unijnymi przepisami do przestrzegania odpowiednich norm, w tym tych dla produkcji organicznej, podczas gdy eksporterzy z krajów poza unijnych nie są zobowiązani do ich przestrzegania.