Soja jest uprawiana przede wszystkim w celu produkcji oleju; poekstrakcyjna śruta sojowa jest produktem ubocznym powszechnie na całym świecie wykorzystywanym jako źródło białka w paszach dla zwierząt, głównie dla drobiu (ok. 50% światowej produkcji śruty sojowej).

Obróbka termiczna nasion soi w trakcie produkcji oleju w znacznym stopniu neutralizuje znajdujące się w soi czynniki antyżywieniowe (ANF, głównie inhibitory trypsyny i innych proteaz), które negatywnie oddziałują na procesy trawienia w przewodzie pokarmowym, zwłaszcza u młodych zwierząt (pisklęta, prosięta).

Niestety, poekstrakcyjna śruta sojowa zawiera również szkodliwe alergeny (głównie glicynina i konglicynina), które wywołują stan zapalny jelit powodując znaczne uszkodzenie kosmków jelitowych (gorsze wchłanianie) i utratę integralności nabłonka jelit. Komórki uszkodzonego nabłonka nie są zdolne do zwalczania groźnych patogenów (np. E. coli i C. perfringens), co sprzyja biegunkom i nekrotycznemu zapaleniu jelit, w ciężkich przypadkach będących przyczyną wzrostu śmiertelności młodych zwierząt.