Chów kur niosek na ściółce zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia objawów agresji i pozwala zaspokoić naturalne zachowania (grzebanie, kąpiel w ściółce), ale jednocześnie przyczynia się do kilkakrotnego wzrostu zapylenia i nadmiernej emisji amoniaku. Poprawiają się warunki dobrostanu, natomiast znacząco pogarsza się środowisko i wzrasta ryzyko chorób układu oddechowego u kur.

Aby zapobiec temu, naukowcy z Holandii proponują podzielenie powierzchni używanej przez nioski na sektor czysty (bezściółkowy), gdzie ptaki znoszą jaja, zjadają paszę, piją wodę i przesiadują na grzędach oraz sektor brudny, w którym na ściółce kury mogą zaspokajać swoje naturalne zachowania.

Naukowcy z Iowa University proponują natomiast rozpylanie w kurnikach ściółkowych wody (125 ml na 1 m²) z dodatkiem chlorku sodu poddanej przed rozpyleniem wstępnej elektrolizie. Działanie prądu przez określony czas przy odpowiednim dodatku chlorku sodu powoduje lekkie zakwaszenie wody, dzięki czemu znacząco zmniejsza się zapylenie, liczba bakterii w ściółce oraz emisja amoniaku (amoniak wiązany jest w postaci amonowej). Prowadzone są próby zakwaszania wody siarczanem żelaza, siarczanem glinu, kwaśnym siarczanem sodu czy kwasem cytrynowym.