Nauka o żywieniu drobiu w okresie ostatnich pięciu lat kierowała się kilkoma ważnymi celami, które najkrócej można określić następująco: więcej zrównoważania, efektywności i dbałości o zdrowie ptaków.

Realizując te cele, specjaliści w zakresie żywienia drobiu poszukiwali nowych alternatywnych źródeł białka paszowego, w tym sposobów optymalnego wykorzystania dotychczasowych surowców białkowych w mniejszej ilości dzięki uzupełnieniu zapotrzebowania drobiu na białko poprzez dodatek aminokwasów lub nowych surowców wysokobiałkowych (np. z larw owadów). Efektem tych badań jest obniżenie kosztów produkcji oraz większa ochrona środowiska (niższa emisja związków azotowych) poprzez bardziej zrównoważoną technologię chowu.

Kolejnym obszarem zainteresowania były nowe dodatki żywieniowe (probiotyki, prebiotyki, enzymy, antyoksydanty), które wspierały zdrowie ptaków oraz wydajność produkcyjną (zdrowy przewód pokarmowy, większe tempo wzrostu, lepsze wykorzystanie paszy). Stosowanie dodatków paszowych wspiera też dobrostan drobiu.

Ważnym kierunkiem badań było opracowywanie nowych bioform mineralnych dodatków o zwiększonej przyswajalności, szczególnie poprzez wyjaśnienie wpływu różnych składników paszy na przyswajalność składników mineralnych w przewodzie pokarmowym.

Wydaje się, że centralnym punktem wszystkich badań nad żywieniem drobiu jest zapewnienie u ptaków najwyższego stopnia zdrowia przewodu pokarmowego. Niepodważalnym faktem jest znaczenie mikrobiomu w zachowaniu zdrowego nie tylko przewodu pokarmowego, ale całego organizmu. Dobrze funkcjonujący przewód pokarmowy to możliwość poprawy trawienia i wchłaniania składników pokarmowych oraz silne wsparcie systemu odpornościowego, a zatem zdecydowana poprawa efektywności produkcyjnej.