Rozwój produkcji drobiarskiej oraz handlu mięsem na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat jest idealnym przykładem gwałtownej intensyfikacji sektora żywnościowego. Mięso drobiowe stało się przystępnym źródłem białka zwierzęcego, preferowanym w większości regionów świata, dzięki czemu ciągle wzrasta jego spożycie (Van Horne i Achterbosch, 2008). Globalizacja sektora żywnościowego ma również negatywną stronę. Fakt, że ze wzrastającą szybkością przemieszcza się po świecie coraz więcej towarów, środków transportowych i ludzi, umożliwia nieprzewidziane, skuteczne rozprzestrzenianie się różnego typu organizmów, również chorobotwórczych (Heikkilä, 2011). Producenci są zobligowani do bezpiecznego zarządzania przedsiębiorstwem, dbania o status zdrowotny i mikrobiologiczny stad, czyli do zapewnienia odpowiedniej bioasekuracji ferm.