Sole, tlenki i kompleksy organiczne pierwiastków niezbędnych dla organizmu oraz minerały w żywieniu drobiu
Jerzy Koreleski i Sylwester Świątkiewicz Instytut Zootechniki w Krakowie
Postęp technologiczny w dziedzinie żywienia zwierząt i wzrost potrzeb konsumenta powoduje równoczesny rozwój języka fachowego w nauce i praktyce. Jest to zjawisko zrozumiałe i korzystne z punktu widzenia przystosowania się do współczesnych potrzeb. Przyswajane są też wyrazy obcojęzyczne o zasięgu światowym, często w wersji spolszczonej. Wzbogacaniu języka fachowego towarzyszy powstawanie skrótów myślowych i słów-wytrychów akceptowanych przez zainteresowane środowisko. Są one użyteczne, gdyż pozwalają na szybkie i ogólnie zrozumiałe informowanie w sprawach fachowych. Są też wyrazem dążenia do maksymalnego skrócenia czasu przekazywania informacji.
Omawianym zjawiskom towarzyszy niestety rozpowszechnianie określeń i skrótów niewłaściwie użytych, lub nie mających takiego znaczenia jakie im się przypisuje. Do tej grupy wolno zaliczyć określenie: ‘minerały’, którym ostatnio określa się wszystkie dodatki i składniki mineralne stosowane w paszy dla zwierząt oraz w diecie człowieka. Należy jednak przypomnieć, że przez ‘minerały’ rozumiemy kopaliny pozyskane z ziemi, chemicznie nieprzetworzone. Zależnie od potrzeb są one rozdrabniane, np. skała wapienna, sól kamienna, fosforyty, ziemie okrzemkowe, krzemionka, lub też sterylizowane przez prażenie i rozdrabniane, - jak w przypadku kopalnych muszli ostryg.
Partnerzy
