Szczepienia – skuteczna metoda profilaktyki wielu chorób
Małgorzata Bednarczyk
Jednym z najistotniejszych elementów bioasekuracji w chowie drobiu są szczepienia profilaktyczne. Są one najskuteczniejszym środkiem zapobiegającym wielu chorobom zakaźnym i przez lata przyczyniły się do mnóstwa sukcesów w walce z chorobami oraz polepszenia produkcji drobiarskiej. Historia szczepień ptaków sięga czasów Ludwika Pasteura (XIX w.), a z biegiem lat wciąż trwają badania nad ich udoskonalaniem.
Szczepienie definiuje się najczęściej jako wprowadzenie osłabionego lub inaktywowanego zarazka do żywego organizmu w celu wywołania reakcji immunologicznej i wytworzenia odporności. Układ odpornościowy musi potrafić identyfikować antygeny, wytwarzać przeciwciała i komórki pamięci immunologicznej niezbędne do wtórnej reakcji immunologicznej. To dzięki pamięci immunologicznej prawidłowo zaszczepiony ptak reaguje na powtórny kontakt ze specyficznym drobnoustrojem podczas zakażenia w warunkach terenowych albo w trakcie powtórnego szczepienia. Celem masowych szczepień drobiu jest umożliwienie dotarcia żywego, osłabionego wirusa szczepionkowego do limfatycznych struktur oka oraz układu oddechowego i przewodu pokarmowego. Wybór metody szczepienia zależy od organizacji fermy oraz charakteru jednostki chorobowej, przeciwko której zamierzamy przeprowadzić szczepienie (Urbanowski i in., 2009). Układem immunologicznym zwany jest układ limfatyczny lub odpornościowy. Inspiruje on wytwarzanie odpowiedzi immunologicznej organizmu, dzięki której mogą być zwalczane infekcje wirusów, bakterii i pierwotniaków. Odpowiada za wszystkie procesy związane z odpornością. Przeciwstawia się rozwojowi nowotworów oraz inwazji pasożytów (Niemczak, 1998).
1. Bobusia K., Bobrek K., Gaweł A., Wybrane zagadnienia immunoprofilaktyki kokcydiozy kur i kurcząt brojlerów, Życie Weterynaryjne, 2014, 89(9), s. 759–63.
2. Koncicki A., Bioasekuracja na fermach drobiu, [w:] Hodowla i użytkowanie drobiu, red. Jankowski J., 2012, s. 507–8.
3. Kuczkowski M., Wieliczko A., Immunoprofilaktyka salmoneloz u drobiu, Życie Weterynaryjne, 2015, 90(1), s. 28–32.
4. Mituniewicz T., Najczęstsze choroby ptaków hodowlanych, OID (270) 3/2014, s. 20–34.
5. Niemiec J., Profilaktyka, [w:] Chów drobiu, red. Świerczewska E., 2008, s. 220–2.
6. Niemczak H., Poradnik drobiarski, weterynaryjno-hodowlany, 1998, s. 169–82.
7. Szeleszczuk P., Monitoring serologiczny w stadach brojlerów kurzych, 2008, s. 2–4.
8. Szeleszczuk P., Immunoprofilaktyka chorób drobiu, [w:] Choroby drobiu, red. Mazurkiewicz M., 2005, s. 617–64.
9. Urbanowski M., Kwieciński P., Kicińska M., Zastosowanie urządzenia Layer-Sprayer (Merial) do profilaktyki chorób układu oddechowego u drobiu, Polskie Drobiarstwo, listopad 2009, s. 71.
10. Tymczyna L., Trawińska B., Pijarska I., Chmielowiec-Korzeniowska A., Ocena przekazywania pisklętom brojlerów odporności matczynej na reowirusy i wirusy zakaźnego zapalenia torby Fabrycjusza, Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska Lublin-Polonia, Sectio EE, VOL. XXV (2), 2007, s. 80.
Partnerzy
