Jednym z założeń produkcji zwierzęcej jest dostarczenie znacznej ilości mięsa o wysokich walorach smakowo-zapachowych i dietetycznych. Intensyfikacja chowu drobiu wpłynęła stymulująco na wzrost masy ciała ptaków oraz przyczyniła się do wzrostu opłacalności tego działu produkcji rolnej. Zaobserwowano, że w wyniku postępu hodowlanego, w ciągu ostatnich trzech dekad aż 2-krotnie zwiększeniu uległa masa ubojowa kurcząt brojlerów przy jednoczesnym skróceniu o połowę okresu ich odchowu (Kijowski i Kupińska, 2013). Jednocześnie, okazało się, że skutkiem postępu hodowlanego w kierunku zwiększenia masy ciała, jest również pojawienie się wielu niepożądanych zjawisk. Po pierwsze, system intensywnej produkcji uniemożliwia ptakom wyrażanie naturalnych zachowań (np. grzebanie, dziobanie), istotnie wpływając na obniżenie ich dobrostanu. Ograniczenia w przejawianiu naturalnych reakcji behawioralnych może okazać się groźne w skutkach, może objawiać się np. wzajemnym dziobaniem się i okaleczaniem (Michalczuk i in., 2013). Konsekwencją intensyfikacji produkcji są także zaburzenia równowagi i synchronizacji we wzroście pomiędzy poszczególnymi anatomicznymi częściami ciała ptaków. To z kolei wywołuje całą gamę schorzeń układu krążenia, jak i anomalii układu kostnego oraz mięśniowego produkowanego drobiu rzeźnego. Kierując się przede wszystkim ekonomicznymi aspektami, nie uwzględniając naturalnych predyspozycji anatomiczno-fizjologicznych, doprowadzono do wielu degeneracji, zwłaszcza w obrębie mięśni piersiowych, których konsekwencją jest gorsza jakość pozyskiwanego mięsa (Kijowski i Kupińska, 2013). Celem prezentowanego artykułu jest ocena walorów sensorycznych i dietetycznych