Selen w formie organicznej czy nieorganicznej?
Adam Mirowski
| Selen jest pierwiastkiem niezbędnym dla organizmu. Wchodzi w skład selenoprotein, które pełnią różne funkcje biologiczne. Jedną z najważniejszych selenoprotein jest peroksydaza glutationowa, która uczestniczy w procesach antyoksydacyjnych. Selen oddziałuje również na metabolizm hormonów tarczycy, układ immunologiczny i procesy rozrodcze. Selen budzi chyba największe zainteresowanie spośród wszystkich mikroelementów. Dużą wagę przywiązuje się do jego formy chemicznej. Zawartość selenu w roślinach zależy od jego stężenia w glebie, a także od dostępności biologicznej. Polska należy do krajów, w których gleba jest uboga w selen. Stwarza to ryzyko niedoboru tego składnika u zwierząt. Niedobór selenu w organizmie nie zawsze doprowadza do wystąpienia objawów chorobowych. Większe znaczenie mogą mieć pogorszone wyniki produkcyjne. Komponenty paszowe często mają zbyt mało selenu, dlatego stosuje się go w postaci dodatków. Dawniej używano selenu głównie w postaci związków nieorganicznych, takich jak seleniny i seleniany. Obecnie coraz bardziej popularne stają się organiczne formy tego pierwiastka. Literatura naukowa jest bogata w prace porównujące użyteczność różnych form chemicznych selenu w żywieniu drobiu. Badania takie wykonywano już w latach 80. ubiegłego wieku. Jedne dotyczyły wpływu różnych form selenu na aktywność peroksydazy glutationowej we krwi młodych indyków. W wyniku wzbogacenia dawki pokarmowej w 0,2 ppm selenu największy wzrost aktywności tego enzymu w osoczu krwi stwierdzono po zastosowaniu selenianu sodu. Mniejszy wzrost odnotowano w przypadku użycia selenu w formie seleninu sodu lub organicznych połączeń z aminokwasami (Cantor i Tarino, 1982). |
Partnerzy
